လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လေလာက္က အေမ့ သြားခ်င္တယ္ဆိုတာေၾကာင့္ (တြံေတးဘက္ မ်က္စံနီ ေက်းရြာက အေဖ့ဇာတိျဖစ္ေပမယ့္ မိသားစု မေရာက္တာ ကိုယ့္တစ္သက္မက အေတာ္ ၾကာပါၿပီ။) စနည္းနာတဲ့အေနနဲ႔ ဒလဘက္ကမ္းက ဓႏုတ္ဘုရားကို တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေျခဆန္႕ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္း တိုေလးပါ။“ျမန္ျမန္သြားခ်င္ တစ္ေယာက္ တည္းသြား” ဆိုသလို ခရီးတိုျဖစ္ျဖစ္၊ခရီးရွည္ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္တူ၊ကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြမပါရင္ တစ္ေယာက္တည္းသြားတာ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဒလဘက္ျခမ္းကို တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အေနာက္ဖက္ကမ္းလို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။
** ဒီပို႔စ္ကို စေရးခဲ့တာက အဲ့ဒီ့ေန႔ ဓာတ္ပုံေတြရိုက္ခဲ့တဲ့(ည) ၂၀၁၃ ႏွစ္လယ္ေလာက္ကပါ။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ အဲ့ဒီ့ကာလနဲ႔ အခုလို ရာဇ၀တ္မႈေတြ ေပါမ်ားလွတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ယွဥ္မိရင္ တစ္ေယာက္တည္း သြားခဲ့ တာကို ေနာင္တရလို႔ မဆုံးပါဘူး။ တစ္စုံတစ္ခု အႏၱရာယ္လို႔ ႀကဳံေတြ႕လာရရင္ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ခံစားရတာ က အရင္ပါ။ ဥပေဒက ေနာက္မွပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘယ္ခရီးဘဲသြားသြား ခရီးတိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခရီးရွည္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ မစြန္႔စားၾကပါနဲ႔လို႔... **
(အခုဆို ေတာ္ရုံတန္ရုံ အျပင္ထြက္ရမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနလို႔.. :D )
ကဲ... စလိုက္ၾကပါအုန္းစို႔ရဲ႕။ ကၽြန္မနဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚတင္ဘဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးဆက္လိုက္ၾကမယ္ေနာ္.. :)
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွွႏွစ္က ေရးခဲ့တာကို နည္းနည္း Edit လုပ္ရုံပါ။ Old Version နဲ႔ ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ :P
ရန္ကုန္ေရာက္တဲ့ ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ ဒလဆိပ္ကမ္းကိုေျခခ်မိတာ ပထမဦးဆုံးပါဘဲ။သေဘာၤစီးဖူးတာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါဘဲ။သက္သက္သာသာေစ်းႏႈန္း တစ္ဦးေငြငါးဆယ္ႏႈန္းနဲ႔ သက္သက္သာသာ ခရီးသြားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။လက္ဆြဲျခင္းနဲ႔ေစ်းသည္ေလးေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါဘဲ။ သေဘာၤေပၚမွာ သေဘာက်မိတဲ့ေစ်းသည္တစ္ဦးကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။သူ႔အေရွ႕မွာ အိပ္အၾကီးၾကီးတစ္လုံး ခ်ထားပါတယ္။လက္ထဲမွာေတာ့ 5x9 ဆိုဒ္ထက္ နည္းနည္းၾကီးတဲ့ ပလတ္စတစ္အိပ္တစ္လုံး ကိုင္လွ်က္ပါ။ သူက အိပ္အၾကီးထဲကပစၥည္းေတြကို တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးထုတ္ျပီး အိပ္အေသးေလးထဲထည့္ရင္း ပါးစပ္ ကလည္း မရပ္မနားေျပာေနပါတယ္။သူေျပာပုံက.. “ေဟာသည့္မွာခင္ဗ်.. မိဘျပည္သူမ်ားအတြက္ ပစၥည္း လည္းမွန္ ေစ်းလည္းတန္တဲ့ အလွကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးခ်င္လို႔ပါခင္ဗ်..” သူ႔အိပ္ၾကီးထဲက ကာေနးရွင္းဗူးတစ္ဗူးထြက္လာပါတယ္။“တစ္ဗူးကိုတစ္ေထာင္ေရာင္းပါတယ္ခင္ဗ်..” “တစ္ေထာင္ေတာင္ မ်ားတယ္..”(ဆက္ေျပာပါတယ္) “မမ်ားပါဘူးခင္ဗ် မိဘျပည္သူမ်ားအတြက္ ေနာက္ထပ္ သြားတိုက္ တံတစ္ေခ်ာင္း အပိုလက္ေဆာင္ ထည့္ေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ာ.. ၊ဒါတင္လား မဟုတ္ေသး ပါဘူးခင္ဗ် ေနာက္ထပ္ ဆပ္ျပာခဲတစ္ခဲပါထည့္ေပးထားပါတယ္” “ဒါတင္လား.. မဟုတ္ေသးပါဘူး ခင္ဗ်..” နဲ႔ သူ႔လက္ ထဲမွာ ေခါင္းေလွ်ာက္ရည္ထုပ္ေတြနဲ႔ တိုလီမုတ္စ ပစၥည္းေလးေတြ ေလး၊ငါးမ်ိဳးေလာက္ပါလာပါတယ္။ ပလတ္စတစ္အိပ္ထဲ အကုန္စုထည့္ျပီးေတာ့ အားလုံးကိုမွ တစ္ေထာင္ပါဘဲခင္ဗ်နဲ႔ အဆုံး သတ္ပါတယ္။ ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းျဖစ္ေနလို႔လားေတာ့မသိ.. ခရီးသည္ေတြကေတာ့ သူ႔ကိုစိတ္မ၀င္ စား ၾကေပမယ့္ ကိုင္တိုင္ကေတာ့ သူေၾကာ္ျငာပုံကို ၾကည့္ျပီး သေဘာက်ေနမိပါတယ္။
{ငါလည္းတစ္ေန႔ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းနဲ႔ ႀကီးပြားရမယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ႀကဳံး၀ါးလိုက္ပါတယ္။ (ပီကယ္ေတြပါ..)
{ငါလည္းတစ္ေန႔ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းနဲ႔ ႀကီးပြားရမယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ႀကဳံး၀ါးလိုက္ပါတယ္။ (ပီကယ္ေတြပါ..)
သေဘာၤဆိုက္ခ်ိန္ ေစာင့္ရတာ ၾကာေပမယ့္။ သေဘၤာေရာက္လာေတာ့ ခရီးသည္ေတြက အဆင္သင့္ ရွိေနႏွင့္ေနၾကတာေၾကာင့္ လူတင္ျပီးတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္း ထြက္ပါတယ္။ျမစ္ထဲ ကိုျဖတ္ေတာ့ ျမစ္ေလေခၚ မလား.. တိုက္လာတဲ့ ေလေအးေအးက သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္းနဲ႔ လူကို ေတာ္ေတာ္လန္းဆန္းေစပါတယ္။
ကုန္ပစၥည္းေတြ၊ လူေတြမနည္းမေနာကို တစ္၀ႀကီးတင္လာတဲ့သေဘာၤေတြကို ဘယ္သူေတြကမ်ား ဘယ္လိုစိတ္ကူးမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္လိုတီထြင္လိုက္ပါလိမ့္ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ေလာကၾကီးမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ဘာမွမရွိပါဘူးေနာ္.. း)
ရန္ကုန္ဘက္ျခမ္းနဲ႔ ဒလဘက္ျခမ္း လွမ္းျမင္ေနရေပမယ့္ သေဘာၤကေတာ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေမာင္း ရပါတယ္။ တည့္တည့္ၾကီး ျဖတ္တက္လို႔မွ မရတာေနာ္ :D
အျမန္သြားခ်င္တဲ့ ခရီးသည္ေတြကိုေတာ့ ေမာ္ေတာ္ေခၚမလား “ဇက္”ေခၚမလား “ေလွ”ေခၚမလား၊ “သမာန္”ဘဲလား တစ္ခုခု အမည္ရွိတဲ့ ဒီလိုေရယာဥ္ေတြေပၚမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ (ေခၚမတတ္လို႔ နာ မည္ေပးသြားပါအုန္း.. း)
ဒလၿမိဳ႕က ယခုလိုဘဲ ၾကိဳဆိုပါတယ္။တစ္ဦးတည္းအျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒလျမိဳ႕က လူေနေတာ္ေတာ္ ထူထပ္ပါတယ္။တြံေတး၊ေကာ့မွဴးး အစရွိသျဖင့္ ရြာေတြ၊ရပ္ကြက္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေ၀းပါတယ္။ ဘယ္သူ႕မွမေမးဘဲ စပ္စပ္စုစု ေကာက္ခဲ့ တဲ့လွ်က္တစ္ျပတ္ စစ္တမ္းအရ ေျပာရရင္ ေကာင္းတဲ့အခ်က္မွာ နယ္သူ၊နယ္သားမ်ားက ခင္မင္၊ေဖာ္ေရြ ရိုးသားၾကတာကိုေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ (ေတြ႕ခဲ့ရသေလာက္) ဆဲတတ္ ၾကတာပါဘဲ း)။အဲ့ဒီ့ ဆဲတတ္တဲ့လူေတြကဘဲ ကၽြန္မ သြားခ်င္တဲ့ခရီးကို အခက္အခဲမရွိေအာင္ ကူညီေပး ၾကသူမ်ားဘဲ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲေပါ့ေနာ္... :D။ ကၽြန္မတို႔သန္လ်င္ ေျမက သီလ ၀ါ ဆိပ္ကမ္းနားမွာ “ေအာက္ေတာ”ဆိုတဲ့ရြာရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ရြာက လူေတြကလည္း ဒလမွာၾကဳံ ရသလို ပါဘဲ ဆဲတတ္ၾကပါတယ္။အေမေျပာျပပုံအရဆို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လမ္း မွာ ေတြ႕ လို႔ ႏႈတ္ဆက္ ၾကရင္ေတာင္.. “ေဟ့ $#@ ဘယ္ကျပန္လာသလဲ”ေျပာရင္းႏႈတ္ဆက္ၾကတာတဲ့။သူတို႔ရန္ျဖစ္တဲ့အခါ ဘယ္လိုေျပာရင္ နာတတ္ၾကသလဲ ၾကံဖန္ စဥ္းစားမိပါေသးတယ္။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆဲတတ္သူမ်ားဆိုတာ စိတ္ေနာက္ ပါးစပ္ပါမိတာေၾကာင့္ အက်င့္ျဖစ္သြားရာကေန ဓေလ့ျဖစ္သြားတယ္ လို႕ဘဲ သေဘာ ပိုက္ မိ ပါတယ္။ဆို၊ဆုံးမတတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ နီးစပ္သြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအ က်င့္ေလးေတြ ေပ်ာက္ သြားၾက မယ္ထင္ပါတယ္။
မႏၱေလးျမိဳ႕က “သိပ္မေ၀းပါဘူး တစ္ျပပါဘဲ”ကို ဒလျမိဳ႕က “ေၾသာ္..နီးသားဘဲ”နဲ႔ ကိုယ္စားျပဳတယ္ လို႔ေတာင္ေျပာ ခ်င္ပါရဲ႕.. း)။ဒလေျမေပၚ ေျခခ်မိတာနဲ႕ ကား၀န္းၾကီးနဲ႔ တည့္တည့္ တိုးပါတယ္။ လက္ မွတ္ ျဖတ္ေတြကို စုံစမ္းၾကည့္ရာမွာ ဓႏုတ္ ဘုရားကို သြားတဲ့ကားရယ္လို႔ သပ္သပ္ မရွိပါဘူးတဲ့။ သြား ခ်င္ရင္ လမ္းၾကဳံသေဘာမ်ိဳးဘဲ လိုက္ လို႔ရမယ္ဆိုပါတယ္။ဒါနဲ႕.. အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ အစ္ကို၊ အစ္မမ်ား ကဘဲ ထြက္ခါနီးကားေတြကိုလိုက္ေမးရင္း ကူညီေပးလိုက္တာပါ။စီးမယ့္ကားေပၚေရာက္ေတာ့ အန္တီၾကီး တစ္ေယာက္က “ကေလးမ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ”ေမးပါတယ္။ ဓႏုတ္ဘုရား ပါ ေျဖလိုက္ေတာ့။ “ေၾသာ္.. နီးသားဘဲ”တဲ့။ [တစ္နာရီနဲ႔ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ စီးခဲ့ရပါတယ္ း)။] ဒါေတာင္ ကားဆီထည့္တဲ့ခ်ိန္ဘဲ လမ္းမွာ (တစ္ခါ)ရပ္ျပီး မနားတမ္းေမာင္းသြားတာပါ။တစ္ေယာက္တည္းသြားတာဆိုေတာ့ ခုနက အန္တီ ေျပာသြားတဲ့ “ေၾသာ္ နီးသားဘဲ”ကို ျပဳံးမိရုံဘဲျပဳံးခဲ့ရပါတယ္။
ဓႏုတ္ဘုရားကိုသြားရာမွာ သေျပကုန္းရြာ၊ေညာင္ငုတၱိဳေက်းရြာ၊ေပ်ာ္ဘြယ္ၾကီး(စံျပ)ေက်းရြာ အစရွိသျဖင့္ ရြာငါးရြာေလာက္ျဖတ္ျပီးမွ ဓႏုတ္ရြာကိုေရာက္ပါတယ္။လယ္လုပ္တဲ့သူေတြခ်ည္းဘဲ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ပ်ိဳးႏႈတ္ ေနတဲ့အစ္မၾကီးေတြကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ကားက ညပ္ညပ္သပ္သပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ လွမ္းရိုက္ဖို႔ အဆင္မေျပခဲ့ပါဘူး။ အျပန္က်မွ အားပါးတရ ရိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့...
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ အေၾကာင္းမညီညြတ္လို႔ (သူ႔အလိုလိုဆိုလား) ေျမခခဲ့ဖူးတဲ့ သမိုင္း၀င္ ဆံေတာ္ရွင္ တစ္ဆူျဖစ္တဲ့ ဓႏုတ္ေစတီေတာ္ၾကီးကို ဖူးခဲ့ရပါတယ္။
ေအးခ်မ္းျခင္းရဲ႕ နမိတ္ ဆည္းလည္းသံ တစ္ခၽြင္ခၽြင္ျဖင့္ တစ္ျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လို႔လာပါၿပီ။
ဘုရားအရိပ္၊ တရားအရိပ္ထက္ ေအးခ်မ္း ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ ေနရာ မရွိၿပီ။
အေရွ႕ဘက္ေစာင္းတန္း
ေျမမခခင္က ပုံကိုေတာ့ မျမင္ခဲ့ရပါဘူး။ အေမ့ကိုျပၾကည့္ေတာ့ အရင္တုန္းက ေစတီေတာ္ထက္ အသြင္ သ႑ာန္ေကာ ထုထည္ပါ ကြာတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
က်ိဳက္ထီးေဆာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ လမ္းညႊန္မိန္႔ၾကားမႈျဖင့္ ေဇကမာၻမိသားစုမွ
လမ္းခင္း ျပဳျပင္ မြန္းမံျခင္း
အျမင့္အားျဖင့္...
ေျခာက္ေပခန္႔ရွိေသာ....
ကမၸည္း ေမာ္ကြန္း ေက်ာက္စာေတာ္...
ေစတီအေနာက္ဘက္မွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ သက္တမ္းရင့္ ခေရပင္ႀကီး
ရင္ျပင္ေပၚမွ ဘိုး၊ေဘး စဥ္ဆက္ မ်ား...
အေရွ႕ဘက္မုခ္မွ ပင္မ ဓမၼာရုံႀကီး
ယိုယြင္းပ်က္စီးစျပဳေနတဲ့ ေရွးေဟာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းပါ။
အနီးအနားမွာေတာ့ လယ္ကြင္းေတြနဲ႔ လယ္လုပ္တဲ့ အိမ္ေတြ ေနာက္.. ႏြားစားက်က္ေတြနဲ႔ပါ။ ထူးျခား တာကေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႕ ခဲ့တဲ့ အိမ္ေတြက ႏြားေတြကို အိမ္ေဆာက္ၿပီး ထားတာ ကိုပါ။ အိမ္ေပၚမွာဘဲ အေပါ့အေလး သြားၾက တာ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ႏြားတဲလို ေဘးပတ္ပတ္လည္ အကာရံမဲ့မဟုတ္ဘဲ ပ်ဥ္ေတြနဲ႔ကာထားေတာ့ အိမ္လိုျဖစ္ေနတာေပါ့ေနာ္။
ဆူညံသံကင္းကင္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ စိမ္းစိမ္းစိုစုိ နဲ႔ ေလေအးေလးကလည္း တျဖတ္ျဖတ္ ....... အခုလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသူရဲ႕ စိတ္ကို လန္းဆန္းေစသလို တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ ခံစားသူေတြအတြက္ပါ ေအးခ်မ္း ရႊင္ျပေစမွာပါ။ သ႑ာန္လုပ္ သရုပ္တူသြားေအာင္ ပုံကို ၾကည့္ေနတုန္း ပန္ကာဖြင့္ထားလိုက္ပါ။ :P :P
ဒါကေတာ့ အေပၚကပုံရဲ႕ ဘယ္ဘက္အျခမ္းပါ။ မြန္းက်ပ္နဲ႔ ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြကေန ခနေလာက္ ဖယ္ခြာ ေျပးထြက္လိုက္စမ္းပါ။ (အလဲ့.... :P )
ငယ္ငယ္ကလိုသာဆို သစ္ပင္ကိုင္းေပၚ ပုခက္ဆင္ၿပီး လႊဲၾကၿပီေလ... :D
Taxi ကားေတြက တစ္ေန႔ႏွစ္ေၾကာင္းဘဲဆြဲတာေၾကာင့္ အျပန္လမ္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။ အဲ့လို ဆြဲတာကိုလည္း ကားငွားမရတဲ့အဆုံး ဘုရားေရွ႕ ဆိုင္ကယ္ဂိတ္က ဆိုင္ကယ္ ငွားစီးေတာ့မွ ဆိုင္ကယ္ သမားေျပာျပလို႔သိရတာပါ။ [ခရီးတစ္ခုသြားရင္ Plan မဆြဲတတ္ မစုံစမ္း မေမးျမန္းတတ္တဲ့ အက်ိဳးပါ။] ျမင္ရတဲ့အတိုင္း အိမ္ျပန္လမ္းမွာ မိုးကသည္းတာေၾကာင့္ မိုးကာတစ္ခုသာ ယူသြားမိတဲ့ အက်ိဳးကို ထပ္ၿပီး ခံစားရပါေတာ့တယ္။ စီးလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ျမွီးကလည္းျမင့္ လမ္းကလည္းၾကမ္း မိုးကလည္းသည္းနဲ႔ ငါလာမိတာ မွားကုန္ၿပီေတြပါ ေတြး ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ဒီမိုး ဒီလမ္း ဒီခရီးနဲ႔ မျဖစ္စေလာက္ အခေၾကးေငြနဲ႔ သေဘၤာဆိပ္အေရာက္ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ ကယ္ရီဆရာကိုလည္း ေက်းဇူးေတြ အထပ္ထပ္တင္မိပါရဲ႕..။
ေရျခား၊ ေျမျခားဆိုေတာ့ ဒါ ႏိုင္ငံျခားဘဲေပါ့ေနာ္.. :) ဒလဘက္ျခမ္းမွ ရန္ကုန္ဘက္ျခမ္းသို႔..
အထင္ကရ ဆိတ္ကမ္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး
ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ဘ၀ကေန နန္းက်သြားတာပါလိမ့္....
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကၽြန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မသြားေတာ့ဘူးရယ္လို႔...။
ဒါေပမယ့္ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ အိမ္က အစ္မအႀကီးဆုံးဟာ သူ႔အငယ္ဆုံးသမီးကို (အမ်ိဳးေတြညႊန္လို႔) ကြမ္းျခံကုန္းက ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္း ေဘာ္ဒါ ထားခ်င္တယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္စုံစမ္းေပး လိုက္အပ္ေပး ငါးပိပို႔ ငါးေျခာက္ပို႔နဲ႔ ရန္ကုန္နဲ႔ဒလ အေတာ္ေလး အကၽြမ္း၀င္ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ျဖစ္ၿပီး မသြားခ်င္လည္းသြား သြားခ်င္လည္း သြားရပါေတာ့တယ္။ ေဆာင္းနဲ႔ မိုးတြင္းဘဲ သြားလို႔ေကာင္းသလို လိုရွိပါတယ္ ေႏြရာ သီ ကေတာ့ ဖုံတလူးလူးနဲ႔ ျပန္လာရင္ ဆံပင္ေတြက အေခ်ာင္းလိုက္ ေတာင့္ေနပါတယ္။
အေတြ႕အႀကဳံဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔မရဘူးဆိုတာလည္း ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕ ခံစားမိလာပါရဲ႕...
အားလုံးပဲ က်န္းမာသုခ ရွိၾကပါေစေနာ္...
