ေၾကာင္ျခစ္

ငယ္တုန္းက အမွားလုပ္ျပီးရင္ အေမရိုက္မွာ အေဖရုိက္မွာ အစ္ကိုေတြ၊အစ္မေတြရိုက္မွာ စိုးရိမ္တတ္ေသာ စိတ္သည္ သူ႔အလိုလိုတတ္လာေသာ စိတ္ျဖစ္သည္။ ေၾကာက္ စိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ျဖင့္ (အခ်ိဳ႕လူမ်ားက) ဘ၀အစျပဳသည္။

ဟိုလည္းမျမည္၊ဒီလည္းမေရာက္အရြယ္ေရာက္လာေသာ္ မွားေတာ့မွားၾကည့္လိုက္မယ္။ မွန္သြားေတာ့ လည္း အျမတ္ မမွန္သြားေတာ့လည္း အရိုက္ခံရုံ/အဆူခံရုံဟု ျမင္တတ္လာကာ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ရရင္ ေပ်ာ္ ေမြ႔ ေနတတ္ ေသာ စိတ္ျဖင့္ေနရသည္ကိုအခ်ိဳ႕လူမ်ားက ေပ်ာ္စရာဟုထင္လာသည္။
 
ရွိေသးသည္..

ကိုယ္ထင္ရင္ကုတင္ေရႊနန္း၊မွားသည္မွန္သည္တိုင္ပင္စရာမလို။ေလွ်ာက္သင့္တယ္ထင္ရင္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေလွ်ာက္ ရမည္ဟု (ခပ္တည္တည္)သေဘာပိုက္ကာ … ခလုတ္ထိမွအမိတၾကရင္းျဖင့္ ကယ္ပါ၊ယူပါ တစ္စာ စာေန သူမ်ားပင္...။
 

လူ႕ဘ၀ဟူသည္… ေမြးလာကတည္းက ငိုခ်င္းႏွင့္“စ”ကာ ေသေသာ္လည္း ငိုခ်င္းႏွင့္ ဆုံး တတ္ ေသာ(ထိုႏွစ္ခုၾကားတြင္ ထားတတ္လွ်င္အမွတ္တရေပါင္းမ်ားစြာက်န္ခဲ့တတ္သည္မွအပ) ထူးမျခား နား ဘ၀ တစ္ခုသာျဖစ္သည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ထိုဘ၀တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းျဖင့္ရွင္သန္သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ငိုေၾကြးျခင္းျဖင့္ရွင္သန္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေတြက အခ်စ္ျဖင့္ရွင္သန္သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အမုန္းျဖင့္ရွင္သန္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အရာ အား လုံးလ်စ္လ်ဴရႈျခင္းျဖင့္ ရွင္သန္ၾကသည္။အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေတြကေျပာမျပတတ္ေအာင္မ်ားျပားေသာ နည္း မ်ိဳးစုံ ျဖင့္ရွင္သန္ ၾကသည္။
 

အေရအတြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္..“ငါဆိုတာ ဘာမွမရွိ အရာအားလုံးသည္ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ” ဟုေျပာ ေန တတ္ ၾက ေသာ္ လည္း အတြင္းစိတ္ထဲ တြင္ငါမွငါကာ “ငါမရွိ လွ်င္ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္၊ငါမရွိမွ ငါ့အေၾကာင္း ေကာင္ းေကာင္း သိၾကလိမ့္မယ္” ဟူကာ ငါဠီကာ ခ်ဲ႕ရင္းမျပီးႏိုင္ေသာအတၱမ်ားကို ေလာင္စာ အျဖစ္သုံးကာ စိတ္ အ ေမွာင္ထုထဲတြင္ျမဳပ္မွန္းမသိ..ျမဳပ္ေနေသာဘ၀ကို အဟုတ္ထင္ေနသည္။
 

လူ႔ဘ၀သည္ တိုသာတို၏။အတၱ၊မာန္၊မာနမ်ားကား မဆုံးႏိုင္ေသာ သံသရာထက္ပင္ ရွည္ေနေသးသည္။ အလွဴတစ္ခုျပဳလုပ္မိတိုင္း အတၱ၊မာနမ်ား ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ ျမတ္နိဗၺာန္သို႔ လူ႔ဘ၀တိုတုိျဖင့္ ရလို၊ ေရာက္လိုပါ ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းတတ္ၾကေသးသည္။နိဗၺာန္ရလို၍ လွဴဒါန္းသည္ကလည္း ရယူလိုျခင္း အတၱ ပင္ မဟုတ္ပါေလာ..။“သြားမလားနိဗၺာန္ မနက္ျဖန္ေသရမယ္”ဟု အေပးအယူျပဳၾကည့္ပါလွ်င္ မျဖတ္ႏိုင္ေသာ သံေယာဇဥ္မ်ား အေၾကာင္းျပဳသည္က တစ္မ်ိဳး၊(မယုံသကၤာတတ္သူမွ)ေသျပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းရမယ္ ဆိုတာ ေကာဟုတ္ပမလားတစ္ဖုံ...အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပရင္းျငင္းဆန္ၾကမွာျမင္ေယာင္မိေသးသည္။တစ္ေကာင္ ္္ၾကြက္၊တစ္မ်က္ႏွာဟု  အမ်ားက သတ္မွတ္ထားသူ ေရွ႕ၾကည့္ေက်ာကုန္း ေနာက္ၾကည့္ရင္ ဘတ္ သမား မ်ားပင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ျဖစ္သည္။

ေၾသာ္…ဘာေတြမ်ားစိတ္ညစ္ေနမည္လည္း၊“ဘ၀ဆိုတာ ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာၾကီးပါ”။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေန လိုက္ပါ။ ဘာမွမေတြးပါနဲ႔။ေနသာသလို ေနပါ ေျပာေန တတ္ သူမ်ား ရွိေနပါေသာ္လည္း ထိုသူမ်ား ကိုယ္ တိုင္ အားေပးခံရသူထက္ ထက္ပိုေသာ အပူကိစၥ မ်ားႏွင့္ရွင္သန္ေနသူမ်ားျဖစ္ ေနတတ္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိခံစား ခ်က္ကို ပစ္ ပယ္ ကာ တစ္ပါးသူအား ေအးခ်မ္း ေစလိုေသာစိတ္ “ထားႏိုင္”ေနသည္မွာ ျမင့္ျမတ္ ေကာင္း မြန္ေသာ စိတ္ ထား တစ္ ခု ပင္ မဟုတ္ ပါေလာ…။ထိုထိုေသာစိတ္ထားမ်ား လူတိုင္း၊ လူ တိုင္းတြင္ (အမ်ားၾကီး မဟုတ္မိေသာ္လည္း) နည္း နည္းစီ ေမြးျမဴထားႏိုင္ပါက (အေလးခံကာ) ထမ္း ထား ရ ေသာ ေျမၾကီးသည္ပင္ (ခံစားတတ္သူျဖစ္လွ်င္) “ထမ္းရက်ိဳးနပ္သည္” သေဘာပိုက္ႏိုင္မည္။ 

တစ္ခါတစ္ရံ..ဆင္ေျခ၊ဆင္လက္၊ဆင္နားရြက္ကာ ဆင္တစ္ေကာင္လုံးႏွင့္ေနသူမ်ားရွိသည္။ သုံးေကာင္း တိုင္းသာ သုံးေနၾကသည္။တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ ခ်ိန္ခ်ိန္ မိမိအသက္အႏၱရာယ္ကိုပင္ အေႏွာင့္ အ ယွက္ျပဳ လာ ႏိုင္ေသာထုိ “အဂၤါနံ” အေၾကာင္း ကိုမူသူတို႔မသိ..။


မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ.. အရာအားလုံးသည္ မဆုံးႏိုင္ေသာ ခရီးရွည္တစ္ခုတြင္ ေခတၱေတြ႔ဆုံရေသာ မျမဲျခင္းဘူတာရုံေတြမွ်သာျဖစ္သည္။(နားမလည္ႏိုင္ျခင္း၊သည္းမခံႏိုင္ျခင္း၊ မေစာင့္ဆည္းႏိုင္ျခင္းတို႔သည္ ဘူတာ ရုံ အမႈိက္ပုံးထဲတြင္ရွိ၏။)

ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္၊ျပားကိုးဆယ္ျခစ္ထားေသာစာမွ်သာ...။

☺☺☺☺☺☺☺☺☺

တစ္လလုံးလုံး ပ်က္ရက္ေတြမ်ားထားေတာ့ လစာလဲ မထုတ္ရဲေတာ့ပါဘူး ... း))

ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္

သမီးစံ