ရင္တြင္းခံစား..ပန္းစကား

ကၽြန္မလည္းညီမဂ်က္စမင္တို႕၊ကိုအိပ္ရာတို႕ေရးထားတာေလးၾကည့္ျပီးကဗ်ာေလးတင္ခ်င္လာပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္မို႕..ဘယ္သူမွမသိခဲ့ၾကတဲ့ကၽြန္မနဲ႕ဂူဂၽြန္ျဖိဳတို႕ရဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးကို
ကဗ်ာေလးနဲ႕ေဖာက္သည္ခ်ေျပာျပေပးခ်င္ပါတယ္ရွင္။(ကၽြန္မနဲဲ႕ေတာ့တန္ပါတယ္ေနာ္ :P )
ကဗ်ာေလးကေတာ့ဒီလိုပါတဲ့ရွင္...(အျငိမ့္ေတြထဲမွာလိုေပါ့ေနာ္ :D)

လမ္းခြဲ

ခုဆို......
သူ႕ရဲ႕မိုးတိမ္ေရာင္ပါးျပင္မွာ
ဆည္းဆာခလို႕....
အပင္ကေလးရဲ႕
အေရွ႕ဖက္တစ္ခြင္ဟာလည္း
မွိဳင္းညိဳ႕အုပ္ဆိုင္းကာ..
သစ္ရြက္တို႕က်ီစယ္မႈကိုေတာင္
မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္နာက်င္ခဲ့ရျပီ
ေ၀းရျပီ....
စကားလုံးေတြကစိမ္းစိမ္းျမျမ
အၾကည့္ေတြကပန္းႏုေရာင္ေျပးေနဆဲပဲ
သြားေတာ့..ဂူဂူ..ရယ္
ထပ္တူမက်ျခင္းေတြရဲ႕ရလဒ္ဆိုးေပါ့
ဂူဂူကတစ္လမ္း...
သမီးစံကတစ္လမ္း...
သြားသူကေတာ့တစ္ေယာက္တည္း
ဒဏ္ရာနဲ႕က်န္ခဲ့သူကေတာ့
သစ္ပင္ကေလးရယ္
ခုံတန္းျပာျပာကေလးရယ္
သမီးစံရယ္
ေနလုံးနီနီၾကီးနဲ႕
မသိမ္းႏိုင္ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္.....။


ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့..ကၽြန္မအရမ္းခံစားေနရတာကိုမၾကည့္ရက္တဲ့ ကၽြန္မေမာင္အငယ္ဆုံးေလးကေရးေပးထားတာပါရွင္။ သမီးစံရဲ႕ေမာင္ဆိုေတာ့..သားစိုးေပါ့ေနာ္။ :P ဆႏၵနဲ႕ဘ၀တစ္ထပ္တည္းက်ၾကပါေစရွင္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီဇာတ္လမ္းကတကယ္ရွိခဲ့တာေနာ္၊မယုံမရွိၾကပါနဲ႕ းP