က်ကြဲသြားေသာ..ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး

မေန႕ည..ရွစ္နာရီခြဲေလာက္က..ဖုန္းလာတယ္။သမီးစံဖုန္းတဲ့..သြားကိုင္လိုက္တယ္..။

ဒီခဏေလးတင္ပဲ.သမီးစံတစ္ေယာက္ခ်ာခ်ာလည္သြားပါသည္။ေခါင္းထဲကလည္း.မိုက္ခနဲ.မူးခနဲ..ဒီလိုအျဖစ္မိ်ဳး..တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္..မၾကံဳဖူးခဲ့။ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ?..ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲ?..ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးမိေနတယ္။ၾကားၾကားခ်င္း..ကိုယ့္နားေတာင္..ကိုယ္မယုံႏုိင္ခဲ့..... ၾကားရတဲ့သတင္း က..ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္သလို။ သမီးစံအရမ္း၀မ္းနည္းသြားပါတယ္။ သူေနာက္ေနတာျဖစ္ပါေစ..။ အစအလြန္ သန္တဲ့ကိုယ့္ကို..ျပန္စေနတာျဖစ္ပါေစ... လို႕ဆုေတာင္းေနေပမယ့္.. ဒီဆုေတာင္းေလး..မျပည့္ခဲ့။

(ဖုန္းထဲမွာ)သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္။ဒီေန႕ေန႕လယ္က ေက်ာင္းမွာ ေအာင္စာရင္းကပ္တယ္။ နင့္ကို ဖုန္းဆက္ရင္မအားမွာစိုးလို႕..ငါတစ္ေယာက္တည္း သြားၾကည့္လိုက္တယ္တဲ့။

ဒီထိေအာင္..မထူးဆန္းသလိုပါပဲ..။“ေအး..ဘာျဖစ္လည္း..ငါတို႕အားလုံး.ေအာင္ၾကတယ္မႈတ္လား” ဆိုေတာ့ သူ႕ဘက္က.အနည္းငယ္..တိတ္သြားေတာ့..နည္းနည္း..စိုးရိမ္သြားမိပါတယ္။သူကပဲ.ဆက္ေျပာတယ္ “ေအး..ငါေျပာမယ္..ေသခ်ာနားေထာင္သူငယ္ခ်င္း..ငါတို႕အခန္းထဲက..(အားလုံးေပါင္း(၆၂)ရွိတဲ့အထဲမွာ) ၃၉ ေယာက္ပဲ.. ေအာင္ၾကတယ္.. တစ္ျခားေမဂ်ာေတြဆို.. တစ္ခန္း ခြဲ ေလာက္ထိ.. အက်မ်ားၾကတယ္” တဲ့။ျပီးေတာ့ “ေအာင္စာရင္းမွာ..ငါ.နင့္နာမည္ကို မေတြ႕ဘူး”တဲ့။ ေဟာ............သြားျပီေပါ့...။

ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို.. အျပဲအစုတ္ေတြနဲ႕.လွသြားပါတယ္။ကိုယ္မေျဖႏိုင္ခဲ့တာ တစ္ဘာသာထဲေပမယ့္(ဒါေတာင္..second semester ပဲမေျဖႏုိင္တာပါ) ဒီေလာက္ ထိေအာင္ေတာ့..သမီးစံ မွန္းမထားခဲ့ပါဘူး။ဒီစာေမးပြဲေအာင္ရင္ဆိုျပီး..ကိုယ္ေတြးထားခဲ့တာ..စဥ္းစားခဲ့တာ ရည္မွန္းခဲ့တာေတြ.. အမ်ားၾကီးမွ..အမ်ားၾကီးပါပဲ.. ။

ခုေတာ့.အားလုံးသဲထဲေရသြန္..ျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။ဘာလုပ္ရမလဲ..သမီးစံ.ဘာလုပ္သင့္လည္း..ကူညီၾကပါအုံးအရပ္ကတို႕ရယ္......။
 
ဟုိကေလးမ ရင္ျငိမ္းပြင့္လိုပဲ..ခုန္ခ်ရရင္ေကာင္းမလား?။ ဒါေတာ့မျဖစ္. သမီးစံအျမင့္ေၾကာက္သည္။ လည္ပင္းၾကိဳးကြင္းစြပ္ရင္ေကာ..၊ဒါလည္းမျဖစ္ျပန္..ေသခါနီးကို..ကသိကေအာင့္ေနအုံးမည္။ဟယ္..ဒါဆို..ဟိုေဆး.ဒီေဆး..ေပါက္တတ္ကရေဆးေတြ..စုံေနေအာင္..ေသာက္ရင္ေကာ.၊ဒီလိုဆိုေတာ့လည္းမဆိုး..တစ္ခါတည္းကိစၥေခ်ာသြားရင္ေတာ့ေကာင္းသည္။မေခ်ာပဲ..မခ်ိမဆံ့.ခံေနရမွျဖင့္...မခက္လားေနာ္။

အသက္သာမရွင္ခ်င္တာ..ကိုယ့္အေပၚ..အတိုင္းအတာ..တစ္ခုထိ.ရည္မွန္းထားတဲ့..မိသားစုကိုေတာ့..အားနာမိပါသည္။အထူးသျဖင့္..သမီးစံရဲ႕မာတာမိခင္ကိုေပ့ါ။သမီးစံကိုအေတာ္ခ်စ္ေသာမာတာမိခင္..ဒီသတင္းၾကားရင္ေတာ့..ဘယ္လိုေနမယ္မသိ။အခ်စ္ေတြေလ်ာ့ကာ..အမႈန္႕ၾကိတ္စက္ထဲ..ထည့္ခ်င္ေနမည္လား..။

သမီးစံအစအေနာက္သန္ပါတယ္။ကိုယ့္ကိုေျပာရင္လည္း.ေတာ္ရုံစိတ္မဆိုးတတ္၊အားလုံးကိုလည္း.ေပ်ာ္ေစခ်င္သလို.ကိုယ္.ကိုယ္တိုင္လည္း.အျမဲတမ္းျပဳံးကာ.ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ဒီလို.စိတ္ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္း.ရွိတဲ့သူကိုမွကြယ္..မပဠာ..ေျမလူးရတဲ့အျဖစ္ 

စာေမးပြဲမေအာင္ေတာ့..ေက်ာင္းဆက္တက္မည္လား..ဒါမွမဟုတ္..ေအဂ်ီတီအုိင္လက္မွတ္ေလး ကိုင္ျပီးေတာ့ပဲလုပ္ငန္းခြင့္၀င္ရေတာ့မည္လား..မစဥ္းစားတတ္ေတာ့။ေသခ်ာတာေတာ့..သမီးစံတခုခုကိုေရြးမွရေတာ့မည္။ ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႕ကိုေတာ့..အင္မတန္ရွက္ပါတယ္။မတက္ခ်င္ေတာ့...။လုံးလုံးကိုမတက္ခ်င္ေတာ့။ ဒီလိုဆိုရင္..ဘြဲ႕လက္မွတ္ေလး.ကိုင္ခြင့္မရေတာ့ဘူးေပါ့။ရွိေစေတာ့ေပါ့..။ဒီလမ္းကို.ေရြးလိုက္မိျပီပဲ။

ဒီလိုေျပာျပရလို႕လည္း..ကိုယ့္အျဖစ္ကို..ကိုယ္..ေတာ္ေတာ္ရွက္မိပါတယ္။သူလိုငါလို.ေက်ာင္းပညာေရးေလးေတာင္ အျဖစ္ေျမာက္ေအာင္..မၾကိဳးစားႏိုင္တဲ့သမီးစံအျဖစ္..။ႏိုင္ငံျခားသြားျပီး ပညာသင္ဖို႕ဆို ေ၀လာေ၀း ေပါ့။ ေရ မရွိတဲ့ေခ်ာင္းမွာ.. ႏွာေခါင္းေဖာ္ျပီးေတာ့သာ.. ကိုယ့္ဘာသာ စီရင္လိုက္ရင္ေကာင္းေလမလား..။

ဒါမွမဟုတ္... သူမ်ားေတြလို..ေရွးရိုးနည္းအတိုင္း လိုက္သြားေလရင္ေကာင္းမလား။ဒီလိုေတာ့ျဖစ္မယ္မထင္ အစားၾကီးတဲ့ကိုယ့္ကို ဘယ္အိမ္ကမွ ဆန္ကုန္ေျမေလးခံျပီး တင္ေကၽြးထားမွာမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာ သေလာက္ရွိပါတယ္။ဒီလိုဆိုရင္..ေခ်ဦးတည့္ရာ ထြက္သြားလိုက္ရင္ေကာ..(ေဆာရီးပါ..သမီးစံအဆိုးေတြပဲ ေတြးေတြးေနမိပါတယ္။)ေျခဦးတည့္ရာ သြားမိရင္ေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုက သမီးစံေလး...ေရာက္ရာအရပ္မွ အျမန္ျပန္လာပါ။ အေမေနမေကာင္း၊ အားလုံးလည္းစိတ္ပူေနသည္၊ အျပစ္အားလုံးခြင့္လႊတ္သည္ဆိုျပီး သတင္းစာထဲထည့္မယ့္ အေျခအေနမွာမရွိ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သြန္သင္ထားျပီးသား.. ကိုယ္ ျဖစ္ရင္ ကိုယ္ခံ ကိုယ့္သမိုင္းကိုကုိယ္ေရး၊(အရြယ္ေရာက္ရင္) ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္လို႕.. အားလုံးကို မွာထား ျပီးသားကိုး။ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္သမိုင္းကုိယ္ေရးဖို႕ေနေနသာသာကိုယ္ေရးမယ့္ ကရိယာက မွင္ေရာင္စုံပါတဲ့ေဘာ့ပင္တစ္ေခ်ာင္းလား၊တန္ဖိုးနည္းမီးေသြးခဲလား၊အသုံးမ၀င္ေတာ့တဲ့ရိုးရိုးခဲတံတစ္ေခ်ာင္း ေပလား..မသဲကြဲေသးတဲ့အျဖစ္..။

ေသခ်ာသြားေအာင္..ဒီေန႕မနက္.ထပ္သြားၾကည့္ပါတယ္။ သူေျပာသြားတာ အမွန္ေတြပါပဲ။ကိုယ့္နာမည္မပါ ။(ေျခာက္ေယာက္ပဲေအာင္တဲ့ေမဂ်ာေတာင္ရွိပါတယ္။)ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္တမ္းတင္လို႕ ရေအာင္ ကင္မရာပါယူသြားပါတယ္။ (အေရးထဲ ဒေလာက္ျဖစ္ ေနတာေတာင္ ဓာတ္ပုံကရိုက္ခ်င္ေနေသး) မေန႕ ညကမွ အားသြင္းထားတဲ့ ဓာတ္ခဲက ဒီေန႕မနက္ သုံးမရေတာ့။ ကင္မရာပဲ ပ်က္သြားေလသလား... ဓာတ္ခဲကပဲ မေကာင္းေတာ့ေလသလား ေျပာ မတတ္ေတာ့။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီေန႕တစ္ေန႕လုံးက သမီးစံအတြက္ေတာ့ ရာသီဥတုမ ေကာင္းတာပါပဲ။ဌာနမွာ(အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၾကည့္ရေအာင္) ဆရာမ ေတြကိုလိုက္ရွာပါတယ္။ မေတြ႕ ပါဘူး။အခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕။ ေၾသာ္... သမီးစံသြား ရာ. .မိုး လိုက္ လို႕ . .ရြာေနျပီလား။

ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္ရ..မျဖစ္ခ်င္တာေတြပဲ.ျဖစ္ျဖစ္လာေလေတာ့..ေၾသာ္...ဘ၀ဆိုတာ..ဒါမ်ားလားေနာ္။ဟယ္..သမံစီး..ညည္းေအ..ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ဒီေလာက္ထိေအာင္ စိတ္ဓာတ္မက်စမ္းပါနဲ႕.။အတတ္ႏိုင္ဆုံး..သက္သာႏိုင္မယ့္နည္းလည္းေလးဘာေလး ရွာၾကည့္ပါအုံးလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျဖသိမ့္ၾကည့္ေတာ့..။ ဘာမွမေတြ႕.. ဘာနည္းလမ္းမွလည္းမရွိ။ ငိုေတာ့မငိုခ်င္ တန္ဖိုးမ ရွိတဲ့မ်က္ရည္ ျဖစ္သြားမွာစိုး၍ပါ။စိတ္မေကာင္းေပမယ့္..အားလုံးကို ညည္းျပေနတယ္ လဲမဟုတ္ရပါ။ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္အသိေပးရုံ.. အၾကံဥာဏ္ေတာင္းရုံသက္သက္ပါ။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၾကရင္လည္း အားလုံးကိုေတာင္းပန္ပါတယ္။ ျဖစ္ျပီးတာေတြကလည္း.. ျပီးသြား ခဲ့ျပီဆိုေတာ့.. ဘာမွအဖတ္ဆယ္လို႕ ရေတာ့မွာမႈတ္ဘူးေလ။တတ္ႏိုင္သမွ် အားသြန္၊ခြန္စိုက္ မၾကိဳး စား ခဲ့တဲ့ သမီးစံ အျပစ္ေတြပါပဲ။ခုမွ ေနာင္ တရ ေန ရင္လည္း ၾကီးမိုက္ၾကီးပဲ ျဖစ္ေနမွာ။ ေလာေလာ ဆယ္...အိမ္ကို အသိမေပးရေသးေတာ့.. ဘယ္လို အေျခ ေန..ရွိမလဲ.မသိရေသးပါဘူး။

အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့..ဒီေန႕(ေက်ာင္းမွာ) ကပ္တဲ့ေအာင္စာရင္းမွာ သမီးစံနာမည္မပါပါဘူး။

သမီးစံစာေမးပြဲ..က်ပါတယ္၊ရႈံးပါတယ္၊မေအာင္ပါဘူး..လို႕ပဲ..ဆိုပါရေစ...။
ေက်ာင္းမွာ..အခန္းမေလာက္..ခုံမေလာက္လုိ႕..လူေလွ်ာ့တဲ့အထဲ..သမီးစံ“ပါ”သြားပါတယ္။

အားလုံးပဲ..စိတ္ခ်ၾကပါ..သမီးစံဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူး။

နည္းပညာတကၠသိုလ္သန္လ်င္မွပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ျမတ္အပါအ၀င္

သမီးစံအား..ပထမႏွစ္မွ..တတိယႏွစ္ထိ ပညာသင္ေပးခဲ့ၾကေသာ..

Mechatronics အင္ဂ်င္နီယာဌာနမွ ဆရာ၊ဆရာမမ်ား..ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ.ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

(ဒီလိုမ်ိဳးေလး..ဆုေတာင္းသင့္တာ..ၾကာေနေပမယ့္။

ခုမွပဲ..စိတ္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာဆုေတာင္းခ်င္ေနလို႕ပါ။)

ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္